Ponjo

Vijftien euro voor een ommetje of begeleiding bij een bezoekje aan de kapper in het dorp. Een bijdrage van 21 euro voor een uitgebreide douchebeurt of 42 euro om begeleid te kunnen zwemmen.
Dat is de rekening die bewoners van tien verzorgingshuizen in het noorden van het land voortaan gepresenteerd krijgen als ze eens iets extra’s willen. De stichting Zinn met verzorgingshuizen in Groningen, Haren en Hoogezand heeft een tariefkaart opgesteld voor activiteiten die buiten de basiszorg vallen.

Volgens directeur Wil Koopmans van de stichting Zinn is het vragen van geld voor dit soort ’extraatjes’ onontkoombaar. De zorgwet vergoedt slechts een beperkt aantal uren verzorging per cliënt, afhankelijk van de zwaarte van de aandoening. „Die hele gezellige dingen zitten daar niet meer in. Mensen denken dat de overheid altijd alles betaalt als je in een verzorgingstehuis komt, maar dat is niet zo. Het is moeilijk uit te leggen, maar de zorg wordt schraler.”

Het is tegenwoordig te triest voor woorden. De burger die geen geld heeft zal ondervinden dat er geen adequate zorg zal zijn als er geen inkomsten tegenover staan. Ik heb het idee dat het alleen nog maar erger wordt. Banken worden voor miljarden gered, bestuurders ontvangen riante salarissen en bonussen, de graaicultuur viert hoogtij, wachtgelden lopen, wat mij betreft, flink uit de hand en er worden miljarden verbrast door slechte projecten bij de overheid.

Je zou haast denken doe mij, als het zover is, maar een spuitje dat is in ieder geval waardiger dan de verzorging van de zorgbehoeftige medelander in Nederland.

Vuilnisophalers in de grote steden, kijk daar kan de zorgverlener nog wat van leren. Waarom zou je , zoals wij gewend zijn, altijd proberen om het publiek of beter gezegd de klant te ontzien en ondertussen een poging wagen om een half procentje meer loon te krijgen. Nee, gewoon tegen alles en iedereen zeggen: “oprotten en optyfen, eerst die halve procent dan gaan we wel eens wat doen en probeer maar niet om ook maar een patiënt weg te halen er staan zo tien zorgverleners voor je”.

Luister mensen, we hebben het hier toch gauw over een euro of 5 netto per week, daarom moeten we wel naar dit middel grijpen. De patiënten komen toch wel. Want zoals er altijd vuilnis zal zijn, zijn er ook altijd nieuwe patiënten.
Het maakt ook niet uit dat de bedden vol zijn, we stapelen ze zes hoog op tegen de muur en als het ietwat begint te ruiken is dat een prima stimulans voor de werkgevers om weer plaats te nemen achter de onderhandelingstafel. Als er gevaar dreigt voor de gezondheid is dat niet onze schuld, als we krijgen wat wij willen is er geen gevaar.
Een slechte naam voor de beroepsgroep is in dit geval ook niet zo erg. De meningen worden altijd wel weer bijgesteld op het moment dat we weer aan het werk gaan. dan gaan we terug naar de meest gehoorde zin in ziekenhuizen: “we vinden dat jullie echt goed werk doen. Hier zouden ze wel eens wat meer mogen betalen”.

We vragen de krant van wakker Nederland om er een leuk stukje over te schrijven en natuurlijk mogen ze bellen met de patiënt, we geven de telefoon wel door aan diegene in de berg patiënten, die een beetje makkelijk te bereiken is en nog een beetje fatsoenlijk kan praten. En natuurlijk mogen er foto’s worden genomen.

Krant: “Dag meneer hoe gaat het met u, nu u een week in deze berg ligt?”
Patiënt: “Het gaat wel en zegt u maar Ruben hoor, heeft u mijn broer ergens gezien die ligt hier ook in de stapel?”
Krant: “Goed meneer, oh nee Ruben, we hebben nog geen nieuws over uw broer.”
Patiënt: “Ik hoop maar dat deze staking vlug voorbij is.”
Krant: “We maken even snel een foto van de stapels en dan hoort u nog van ons.”
Patiënt: “Ja dag hoor, tot gauw”

Misschien dat Youp er nog een leuke column van kan maken, dan blijft er voor de achterblijvers nog een leuke herinnering aan deze mooie week.

Blame the Nation, don’t blame me.

Dorenbos, voorzitter van de organisatie Schreeuw om Leven, bood per post alle leden van de Eerste en Tweede Kamer een ‘pilletje’ aan als protest tegen de pleidooien voor een vrijwillige euthanasiepil voor ouderen, die zelf vinden dat ze klaar zijn met het leven. Hij vindt dat mensen niet zelf mogen beschikken over leven en dood.

Dorenbos heeft veertigduizend brieven verspreid onder kerken en hun achterban. Hij roept christelijk Nederland op in actie te komen tegen plannen voor deze nieuwe vorm van vrijwillige euthanasie. Het pilletje dat de Kamerleden krijgen toegestuurd is volgens hem gewoon een pepermuntje.

Ook plaatst hij een advertentie in het Reformatorisch Dagblad. Daarin voert hij een aantal predikanten en voorgangers op als comité van aanbeveling. Een aantal predikanten wist daar echter niet van, zo lieten zij aan het Nederlands Dagblad weten. Zij zijn ontstemd over de actie van Dorenbos.

Uit een rondgang blijkt echter dat veel predikanten niet wisten dat zij op die lijst zouden staan. ,,Dit kan nooit, ik weet van niets”, reageert Orlando Bottenbley, baptistenpredikant in Drachten.

Is dit dan de manier om aandacht te vragen voor een zeer gevoelig punt. Als een olifant door een porseleinkast. En dan nog namen op je lijst van comité van aanbeveling zetten die van niets weten. Volgens mij is dat zelfs strafbaar. Doornbos zou zich eerst eens zelf aan de Nederlandse wet moeten houden voor hij zijn wetten aan anderen voorhoud. Beschamend voor het christendom

Een aantal prominente Nederlanders zoals Frits Bolkestein en Paul van Vliet, verenigd in de organisatie Uit Vrije Wil, haalden enkele maanden geleden in mum van tijd 40.000 handtekeningen op voor een burgerinitiatief. Via dit initiatief willen ze de Tweede Kamer dwingen de legalisering van de pil van Drion op de politieke agenda te zetten. Ze stellen dat veel ouderen vaak nog gezond zijn, maar hun leven toch als voltooid beschouwen.

Wat vanuit een Bijbels perspectief als barbaars gezien wordt kan in voorkomende situaties ook als verlossend en humaan opgevat worden. En ja, mensen kunnen ook therapie volgen, en ja, dat zijn waarschijnlijk voorwaarden die in een dergelijke aanvraagprocedure vastgelegd zullen gaan worden.

Neemt niet weg dat een groot gedeelte van de bevolking een eigen kijk op de wereld heeft en zelf zijn/haar eigen levensbeëindiging wil kunnen invullen. Want vergeet niet, de bejaarde die wij tot nu toe kennen zal gaan verdwijnen.

Over tien jaar hebben we bejaarden die in de jaren ’60/’70 hun puberteit hadden, met een tentje naar popconcerten gingen, de pil slikten, tijdens de dienstplicht lang haar droegen. Die komende categorie bejaarden zal erg mondig zijn en ook heel precies weten wat zij wel/niet willen en daar invulling aan willen geven. En Dorenbos wil hen dat recht onthouden? Dat is barbaars.