Ponjo

Vuilnisophalers in de grote steden, kijk daar kan de zorgverlener nog wat van leren. Waarom zou je , zoals wij gewend zijn, altijd proberen om het publiek of beter gezegd de klant te ontzien en ondertussen een poging wagen om een half procentje meer loon te krijgen. Nee, gewoon tegen alles en iedereen zeggen: “oprotten en optyfen, eerst die halve procent dan gaan we wel eens wat doen en probeer maar niet om ook maar een patiënt weg te halen er staan zo tien zorgverleners voor je”.

Luister mensen, we hebben het hier toch gauw over een euro of 5 netto per week, daarom moeten we wel naar dit middel grijpen. De patiënten komen toch wel. Want zoals er altijd vuilnis zal zijn, zijn er ook altijd nieuwe patiënten.
Het maakt ook niet uit dat de bedden vol zijn, we stapelen ze zes hoog op tegen de muur en als het ietwat begint te ruiken is dat een prima stimulans voor de werkgevers om weer plaats te nemen achter de onderhandelingstafel. Als er gevaar dreigt voor de gezondheid is dat niet onze schuld, als we krijgen wat wij willen is er geen gevaar.
Een slechte naam voor de beroepsgroep is in dit geval ook niet zo erg. De meningen worden altijd wel weer bijgesteld op het moment dat we weer aan het werk gaan. dan gaan we terug naar de meest gehoorde zin in ziekenhuizen: “we vinden dat jullie echt goed werk doen. Hier zouden ze wel eens wat meer mogen betalen”.

We vragen de krant van wakker Nederland om er een leuk stukje over te schrijven en natuurlijk mogen ze bellen met de patiënt, we geven de telefoon wel door aan diegene in de berg patiënten, die een beetje makkelijk te bereiken is en nog een beetje fatsoenlijk kan praten. En natuurlijk mogen er foto’s worden genomen.

Krant: “Dag meneer hoe gaat het met u, nu u een week in deze berg ligt?”
Patiënt: “Het gaat wel en zegt u maar Ruben hoor, heeft u mijn broer ergens gezien die ligt hier ook in de stapel?”
Krant: “Goed meneer, oh nee Ruben, we hebben nog geen nieuws over uw broer.”
Patiënt: “Ik hoop maar dat deze staking vlug voorbij is.”
Krant: “We maken even snel een foto van de stapels en dan hoort u nog van ons.”
Patiënt: “Ja dag hoor, tot gauw”

Misschien dat Youp er nog een leuke column van kan maken, dan blijft er voor de achterblijvers nog een leuke herinnering aan deze mooie week.

Blame the Nation, don’t blame me.